Την πρώτη φορά που πάτησε στη σκηνή, ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 60΄, ως τραγουδιστής του συγκροτήματος «ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ». Το παράξενο όνομα του συγκροτήματος είχε εγείρει την περιέργεια του Τύπου και των δισκογραφικών εταιριών που θέλησαν να το αποκρυπτογραφήσουν. Δεν έβλεπαν το αυτονόητο, ότι το όνομα του συγκροτήματος ήταν τα αρχικά των επιθέτων των μελών του γκρουπ, γεγονός που αποκαλύφθηκε αργότερα. Ήδη από το 1972, το συγκρότημα γνώριζε μεγάλη απήχηση στο κοινό και τα τραγούδια τους, «Γαρύφαλλος», «Εμένα», «Ύμνος στη ζωή», «Κάποιος πεθαίνει» ακούγονταν όλο και περισσότερο. Οι συναυλίες τους γίνονταν σε μικρά κλαμπ και σε σχολεία.
Στο 17ο σχολείο Αρρένων στο Παγκράτι, η συναυλία διακόπηκε από την αστυνομία. Τότε ο Μπονάτσος απευθυνόμενος στους αστυνομικούς είπε «Αφήστε μας να παίξουμε δύο κομμάτια, και μετά θα παίξουμε και τον Εθνικό υμνο. Τελικά η συναυλία κράτησε για ακόμα 25 λεπτά και ο Βλάσσης αποθεώθηκε από τον κόσμο.
Το συγκρότημα διαλύθηκε, αλλά η επιτυχία του «Γαρύφαλλου» είχε κάνει τον Βλάσση Μπονάτσο ήδη διάσημο. Ο «Τσε Γκεβάρα » κλέβει το χειροκρότημα από την Βουγιουκλάκη Την δεκαετία του 80΄, ο Βλάσσης Μπονάτσος βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα. Να πήγαινε να τραγουδήσει σε ένα σκυλάδικο στην Εθνική οδό, όπου του είχε γίνει ήδη πρόταση ή να πέρνουσε από οντισιόν που έκανε η Αλίκη Βουγιουκλάκη για την «Εβίτα». Τελικά διάλεξε το δεύτερο και ο ηθοποιός ενσάρκωσε τον «Τσε Γκεβάρα», κλέβοντας το χειροκρότημα από την Βουγιουκλάκη.
Απόσπασμα από την παράσταση «Εβίτα» Ο Βλάσσης σε συνέντευξη του, είχε μιλήσει για την πρώτη του συνάντηση με την Αλίκη: «Η πρώτη μας γνωριμία, είναι λίγο περίεργη και αστεία. Ενώ γινόταν η οντισιόν για την Εβίτα. Εγώ έλειπα για χρόνια στην Αμερική. Ο μαέστρος της παράστασης και για χρόνια συνεργάτης της, της "πιπίλαγε" το μυαλό, που λέμε έτσι λαϊκά, ότι αυτόν τον ρόλο του Τσε, στην Εβίτα, μπορεί να κάνει μόνο ο Βλάσσης Μπονάτσος. Εκείνη έλεγε "ποιος είναι ο Μπονάτσος", δεν είχε ιδέα καν.
Και όταν ήρθα το 81΄ για να δω τη μητέρα μου, είπα να κάνω την οντισιόν. Εκεί έγινε και η πρώτη γνωριμία, πολύ τυπικά. Φτάνουμε στην πρεμιέρα, όπου η Αλίκη βγαίνει από την κουίντα για να δει την αντίδραση του κοινού. Στο τέλος, της παράστασης, βγαίνω εγώ, και "πέφτει κυριολεκτικά το θέατρο" και στο τέλος της παράστασης βγαίνει η Αλίκη όπου το χειροκρότημα είναι λίγο λιγότερο από του Τσε. Το ομολόγησε και μόνη της ότι πρώτη φορά στη ζωή της, κάποιος συνεργάτης πήρε πιο πολύ χειροκρότημα από αυτή. Εκεί αρχίζει μία ιδιαίτερη συμπάθεια και η ιστορία η προσωπική. Γιατί η Αλίκη παθιαζόταν με τους συμπρωταγωνιστές της. Δηλαδή έμπαινε μέσα στον ρόλο και ζούσε τον ρόλο » είχε πει.
Ο Γιάννης Παπαμιχαήλ στο βιβλίο που έγραψε για την μητέρα του, «'Εχω ένα μυστικό» αναφέρει για τη σχέση τους: «Ο Βλάσσης είναι ένας χαρούμενος νέος, ευχάριστος και με χιούμορ. Κάνει τη μητέρα μου να γελά και να ξεχνιέται. Εχει κάτι που την ελκύει. Είναι άλλωστε ειλικρινής, άμεσος, ευθύς, τίμιος, χωρίς κόμπλεξ. Δεν κρατά τους τύπους με την Αλίκη, αλλά το κάνει με τέτοιον τρόπο που τη διασκεδάζει. Εκείνος είναι ένας τραγουδιστής της ροκ και εκείνη είναι διατεθειμένη να μπει στον δικό του ρυθμό. Η ίδια ζει τόσο έντονα που του λέει κάποια στιγμή: " Λοιπόν, ξέρεις κάτι; Τη νιότη μου τώρα τη ζω. Ξεκίνησα δεκάξι-δεκαεπτά χρόνων και όλα αυτά τα χρόνια δουλεύω. Οχι πως δεν δουλεύω και τώρα, αλλά λες και η ζωή μου έχει σταματήσει ακριβώς στα δεκαεπτά μου χρόνια."
Ο Βλάσσης, με την άνεσή του, με τον ψιλοαραχτό τρόπο ζωής του, κατάφερε να την απορρυθμίσει πολλές φορές, άθελά του. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να σας εξηγήσω τι εννοώ. Η μάνα μου βρίσκεται με τον Βλάση στο νυχτερινό κέντρο "Φαντασία". Τότε: "Πω, ρε, μια κουκλάρα! Κοίτα!". Και τη σκουντάει. Σκουντάει την εθνική σταρ για να δει μια κουκλάρα που περνάει πλάι της! Δεν είναι και τόσο κομψό. Η Αλίκη ξαφνιάζεται και ιντριγκάρεται ταυτόχρονα. Ο Βλάσης, όσο καιρό είναι μαζί της, την κρατά στην πρίζα. Και ήταν το μόνο αρσενικό που μπορούσε να της πει: "Μη λες βλακείες, Αλίκη" ή "Οχι τον ρόλο αυτόν σε μένα. Παίξ' τον πουθενά αλλού"...Η μάνα μου περνάει καλά μαζί του. Το ίδιο κι εγώ. Με μαθαίνει μουσική, πάμε μαζί σινεμά. Γενικά είναι ο φίλος μου. Με τον Βλάση είχαμε δέσει τόσο πολύ που, όταν έφυγε από τη ζωή, ήταν σαν να έχανα τον αδελφό μου.» Ακόμη και στις γκρίνιες της ο Βλάσης τα προσπερνούσε όλα και τη μαλάκωνει» γράφει.protothema ΚΑΝΤΕ LIKE ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ... ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ... ΑΥΡΙΟ
