Κλείνει τα μάτια και βλέπει μόνο εικόνες. Εικόνες πόνου, θλίψης, τρόμου, γεγονότα και καταστάσεις που έγιναν μπροστά στα μάτια του....
Ο Κώστας Σχοινιού Νικολάκης ανοίγει την καρδιά του στο ShowTime-cy και μιλάει για όλα. Για όλα εκείνα που έζησε και που δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να βγουν από το μυαλό του. Γιατί ένας πόλεμος αφήνει μόνο πληγές και τραγικές αναμνήσεις....
"Έζησα και το πραξικόπημα.. και την εισβολή του Τούρκου Αττίλα. Μας είχαν τα όπλα στραμμένα πάνω μας και μας έβαλαν να κουβαλάμε κουτιά με σφαίρες ..στην βάρκα του πατέρα μου"
Στην δεύτερη εισβολή φύγαμε από την Ακανθού ... μέσα σε μια καρότσα 30 άτομα και πηγαίναμε από χωριό σε χωριό και φτάσαμε στην Ορμηδεια...Θυμάμαι σαν να ήταν χθες...." λέει με βουρκωμένα μάτια ο αγαπημένος ηθοποιός και συνεχίζει να εξομολογείται στο ShowTime-cy "ο πατέρας μου αρνιόταν να ανέβει στην καρότσα για να φύγουμε από το χωριό. Ήθελε να μείνει και να βοηθήσει τον κόσμο. Εγώ τότε κατέβηκα κάτω και του λέω αν δεν φύγεις εσύ δεν φεύγω ούτε εγώ. Και έτσι φύγαμε με την προϋπόθεση ότι θα γυρνούσαμε πίσω μέχρι το βράδυ. Μια διαδρομή χωρίς επιστροφή. Δύο χρόνια στο προσφυγικό συνοικισμό της Ορμηδειας με την Μερκούρη να μας τραγουδά και να δίνει θάρρος στο κόσμο.." ΚΑΝΤΕ LIKE ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ... ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ... ΑΥΡΙΟ
Ο Κώστας Σχοινιού Νικολάκης ανοίγει την καρδιά του στο ShowTime-cy και μιλάει για όλα. Για όλα εκείνα που έζησε και που δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να βγουν από το μυαλό του. Γιατί ένας πόλεμος αφήνει μόνο πληγές και τραγικές αναμνήσεις....
"Έζησα και το πραξικόπημα.. και την εισβολή του Τούρκου Αττίλα. Μας είχαν τα όπλα στραμμένα πάνω μας και μας έβαλαν να κουβαλάμε κουτιά με σφαίρες ..στην βάρκα του πατέρα μου"
Στην δεύτερη εισβολή φύγαμε από την Ακανθού ... μέσα σε μια καρότσα 30 άτομα και πηγαίναμε από χωριό σε χωριό και φτάσαμε στην Ορμηδεια...Θυμάμαι σαν να ήταν χθες...." λέει με βουρκωμένα μάτια ο αγαπημένος ηθοποιός και συνεχίζει να εξομολογείται στο ShowTime-cy "ο πατέρας μου αρνιόταν να ανέβει στην καρότσα για να φύγουμε από το χωριό. Ήθελε να μείνει και να βοηθήσει τον κόσμο. Εγώ τότε κατέβηκα κάτω και του λέω αν δεν φύγεις εσύ δεν φεύγω ούτε εγώ. Και έτσι φύγαμε με την προϋπόθεση ότι θα γυρνούσαμε πίσω μέχρι το βράδυ. Μια διαδρομή χωρίς επιστροφή. Δύο χρόνια στο προσφυγικό συνοικισμό της Ορμηδειας με την Μερκούρη να μας τραγουδά και να δίνει θάρρος στο κόσμο.." ΚΑΝΤΕ LIKE ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ... ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ... ΑΥΡΙΟ