Θεωρείς ότι η τηλεόραση ήταν μια «απόδραση» για σένα σε έναν κόσμο διασκέδασης και χαράς; Ήταν ένα κομμάτι της προσωπικότητάς σου που δεν είχες εκφράσει μέσα από την επαγγελματική σου δραστηριότητα μέχρι εκείνη τη στιγμή;
Η αλήθεια είναι ότι έτσι ήμουν πάντα. Γι’ αυτό και συνήθως, είτε στα σπίτια φίλων, είτε μικρότερος στην πλατεία, στο πάρκο και τώρα στην τηλεόραση, ο Νίκος είναι αυτός. Όταν διασκεδάζω, θα διασκεδάσω όπως με βλέπεις στο J2US, δεν αλλάζω. Μαζεύω την παρέα μου, η οποία τώρα έχει μεγαλώσει, τους τηλεθεατές, τους κριτές και περνάμε καλά. Δεν είμαι παρουσιαστής. Δεν μου αρέσει να είμαι παρουσιαστής, γιατί οι παρουσιαστές είναι αυτοί που διεκπεραιώνουν κάτι. Εμένα δεν μου αρέσει να διεκπεραιώνω κάτι και δεν μου αρέσει να ακολουθώ κανόνες. Θέλω να είμαι αυθόρμητος, αυθεντικός, ο Νίκος που ξέρουμε. Ακόμα και λάθος να κάνω, είμαι ο Νίκος, ο κολλητός σου που θα έρθω στο σπίτι, θα γελάσουμε, θα αγκαλιαστούμε, θα περάσουμε καλά. Τώρα, αν το πετυχαίνω είμαι σε καλό δρόμο, αν όχι θα πρέπει να το διορθώσω. Νομίζω ότι η εποχή με τους «παραδοσιακούς» παρουσιαστές έχει περάσει, ο κόσμος δεν θέλει το δήθεν, θέλει το αυθεντικό.
Πιστεύεις ότι η ζωή σε οδήγησε με καρμικό τρόπο σε αυτή σου την ενασχόληση ή ήταν περισσότερο ένας στόχος που είχες βάλει και απλά τον πέτυχες;
Όλα στη ζωή είναι καρμικά. Πιστεύω ότι έχουμε έρθει εδώ για να πάρουμε κάποια μαθήματα, να μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα βγω στην τηλεόραση, πριν κάποια χρόνια ντρεπόμουν κιόλας. Δεν το είχα ανακαλύψει, κατά τύχη έγινε -όπως πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου γίνονται κατά τύχη μέχρι σήμερα. Νομίζω ότι η ζωή μας οδηγεί κάπου. Δεν ξέρω αν αυτό είναι ένα μονοπάτι, το οποίο έχει βρει τον προορισμό του. Μπορεί να κάνω κάτι άλλο, αλλά σήμερα νιώθω πάρα πολύ καλά σε αυτό. Δεν με ενδιαφέρει να προβληθώ και να παρουσιάζω εκατό εκπομπές. Με ενδιαφέρει το πάρτι. Γι’ αυτό και στις προτάσεις που μου έρχονται δεν με ενδιαφέρει τίποτα που δεν έχει γέλιο και κέφι. Δεν θα παρουσίαζα ποτέ στη ζωή μου ένα talent show με 1, 2, 3 πάμε! Ποτέ! Όλη η διάρκεια της εκπομπής είναι ένα πάρτι. Γι’ αυτό και όταν τελειώνει και σβήνουν τα φώτα, είναι τόσο μεγάλη η υπερένταση που κοιμόμαστε 6-7 το πρωί. Καθόμαστε στο καμαρίνι με την ομάδα και συζητάμε. Μου έχει τύχει να έχουμε κάνει πολύ υψηλά νούμερα, να έχει τελειώσει το show και να λέω «δεν μου άρεσε, δεν θέλω να παρουσιάζω το J2US γιατί δεν είναι Νίκος». Δεν με ένοιαζε που έκανε νούμερα η εκπομπή.
Ποια είναι τα επόμενα βήματα που σκέφτεσαι να κάνεις στον χώρο των media.
Αυτή τη στιγμή συνεργάζομαι με όλα τα κανάλια. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος, Οι συνεργασίες μου είναι και ανθρωποκεντρικές αλλά και επιχειρηματικά με εμπιστεύονται και τους εμπιστεύομαι. Νιώθω τυχερός που δουλεύω με μεγάλα κανάλια και παθιάζομαι με τα πρότζεκτ. Εγώ κοιτάζω το περιεχόμενο, την τηλεθέαση, τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει. Κάποιοι μου επιτρέπουν να παρεμβαίνω και το κάνω σε μεγάλο βαθμό, σε κάποιους δεν θέλω να μπαίνω μέσα στα πόδια τους. Δεν μπορώ να μη λέω τη γνώμη μου, την λέω πάντα. Αυτό ήταν και το πρόβλημά μου τότε στο OPEN. Θα ήμουν πιο επιθυμητός άμα δεν την έλεγα. Ο Νίκος την λέει τη γνώμη του και ό,τι γίνει έγινε. Δεν την λέω από θέση ισχύος πάντα, θα την πω όμως την γνώμη μου. Έχω μάθει να μου εξηγούν όταν κάτι είναι αντίθετο από τη γνώμη μου το γιατί δεν είναι σωστό. Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε τέσσερα καινούρια πρότζεκτ και ένα από αυτά είναι μυθοπλασία. Το δουλεύουμε καιρό τώρα και θα βγει στον αέρα σύντομα.
Υπάρχει πιθανότητα κάποια στιγμή στο μέλλον να πεις: «το κάναμε και αυτό, ας ασχοληθώ τώρα με κάτι άλλο»;
Μου αρέσει να είμαι και πίσω από τις κάμερες. Ασχολείσαι με περισσότερα πρότζεκτ και είναι πιο δημιουργικό. Μου αρέσει να ασχολούμαι με παραγωγές. Παίρνω ζωή και μέσα από τη δουλειά, ξαναγεννιέμαι.
Έχουμε την αίσθηση ότι περνάς 24 ώρες το 24ωρο με πολύ κόσμο. Υπάρχουν στιγμές που ο Νίκος κλείνει τον διακόπτη της εξωστρέφειας και απολαμβάνει στιγμές με τον εαυτό του;
Γιώργο είμαι πολύ σπιτόγατος. Όταν τελειώνω από το γραφείο, πάω σπίτι κάθομαι, τρώω, βλέπω τηλεόραση και πάω στις 11 για ύπνο. Είμαι ο τύπος που την Παρασκευή θα πω «Πάμε κάπου;» και όταν θα έρθει η Παρασκευή θα πω «Έλα μωρέ, δεν καθόμαστε σπίτι να δούμε ταινία»; Αλλά άμα θα βγω, θα βγω!
Έκανες το χόμπι σου εκπομπή. Εννοώ τα ταξίδια. Είναι και αυτός ένας τρόπος απόδρασης για σένα από την πολυάσχολη καθημερινότητά σου;
Μου λείπουν τα ταξίδια. Μου λείπει το Celebrity Travel. Ξέρεις τι είχαν τα ταξίδια που δεν έχει τώρα το show; To show έχει χαρά, το ταξίδι είχε κακουχία -βαλίτσες, αεροπλάνο, πτήσεις, ξενοδοχεία- όμως είχε κάτι που μου λείπει σήμερα: μου έδινε περισσότερες γνώσεις για την κουλτούρα του κάθε λαού που πήγαινα να συναντήσω. Άνοιγαν οι ορίζοντές μου. Είμαι ένας άνθρωπος που έχω ταξιδέψει πολύ, όμως, υπάρχουν μέρη… Βλέπεις στην Κολομβία να μην έχουν να φάνε -αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ- και έβγαιναν στην πλατεία και χόρευαν και διασκέδαζαν. Αυτό για μένα ήταν ένα μάθημα ζωής. Τι σου λέει; Μην τα παρατάς, προσπάθησε και μια ζωή την έχουμε να περάσουμε καλά. Δεν το έβαζαν κάτω, έτσι κι εγώ δεν το βάζω κάτω γιατί όλα αυτά μαζί συμπληρώνουν το παζλ που λέγεται Νίκος Κοκλώνης.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
Ούτε σε έναν χρόνο δεν ξέρω να σου πω…
Υπάρχουν πράγματα που θέλεις να κάνεις και δεν έχεις καταφέρει ακόμα να πραγματοποιήσεις;
Πάρα πολλά. Όταν μιλάω με φίλους μου από την Αμερική, με ρωτούν «Τι κάνεις;» και τους λέω «Παρουσιάζω το J2US», ακολουθεί μια σιγή για 30 δευτερόλεπτα και μετά ρωτούν «Τι ακριβώς κάνεις; Εσύ; Μα εσύ είσαι επιχειρηματίας». Τους φαίνεται περίεργο, μικρό. Εμένα μου φαίνεται τεράστιο, νιώθω τέλεια. Οπότε, μπορεί αύριο να σου πω ότι θα ανακαλύψω νέους δρόμους και θα κάνω νέα πράγματα. Υπάρχουν πάρα πολλά, τα οποία δεν γνωρίζω σήμερα.
Έχεις νιώσει ότι κάποια στοιχεία του χαρακτήρα σου όπως ο αυθορμητισμός, αλλά και η εμπιστοσύνη που δείχνεις στους ανθρώπους γύρω σου, έχουν στραφεί σε ορισμένες περιπτώσεις εναντίον σου;
Σίγουρα. Πολλές φορές υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι που είναι αρκετοί. Εγώ δεν μπορώ να αλλάξω εμένα, θα είμαι πάντα αυθόρμητος. Έχω δεχτεί τρομερό επαγγελματικό bullying, με χιλιάδες αρνητικά σχόλια ότι π.χ. είμαι χάλια παρουσιαστής. Ειδικά όταν έκανα το πρώτο show που έφερα διάσημα πρόσωπα από το εξωτερικό, όλοι έλεγαν τα χειρότερα. Με πείραζε πάρα πολύ, πήγαινα σπίτι και έκλαιγα. Έγραφαν «Πού πας;», «Νομίζεις ότι θα γίνεις παρουσιαστής;», «Να πάθεις τα χειρότερα». Μετά από λίγο συνήθισα και ξεκίνησα και απαντούσα. Τώρα δεν με νοιάζει, ό,τι και να πουν. Αν είμαι εγώ καλά με εμένα και ο κόσμος περνάει καλά δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Ο Νίκος Κοκλώνης που γνωρίζουμε εμείς σήμερα, ήταν πάντα έτσι ή άλλαξε εξαιτίας κάποιων γεγονότων που συνέβησαν στη ζωή του;
Όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε καλύτεροι και πιο ώριμοι. Εγώ στα 27 μου ήμουν ένας άνθρωπος που είχα 1.600 άτομα προσωπικό και 12 γραφεία σε όλο τον κόσμο να διαχειριστώ. Αυτό με ωρίμασε απότομα. Ήρθε η πτώση, πέρασα χάλια… Εύχομαι κανείς να μην νιώσει έτσι. Τότε τα έβλεπα όλα μαύρα. Όταν τελικά το ξεπέρασα και είδα την κατάσταση απέξω κατάλαβα ότι θα μπορούσα να το έχω διαχειριστεί αλλιώς. Ο Νίκος του τώρα με τον Νίκο του τότε δεν έχει καμία σχέση. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα είχα κάνει πάρα πολλά πράγματα διαφορετικά. Αυτό που με έχει πληγώσει πολύ είναι ότι υπήρξαν κάποιοι ή κάποιες, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν την καλοσύνη μου. Μου έχει τύχει να έχω οικογένειες που ζούσαν πολλά χρόνια από μένα, και στο λέω πρώτη φορά αυτό -απλά το έχω μέσα μου-, και τα τελευταία δύο χρόνια να μην κάνει κάτι η Airfast Tickets κι εγώ να προσπαθώ να βρω τρόπο να την σώσω και δεν έδιωξα κανέναν, πληρωνόντουσαν κανονικά. Όταν εγώ έχασα τα πάντα, απολύθηκα. Έμεινα 2-3 μήνες μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία για να κλείσω το γραφείο και πήγαν όλοι απέναντι από εμένα. Όχι όλοι. Όλοι αυτοί που εγώ έκανα καλοσύνες. Ο «κανονικός» κόσμος, αυτοί που πραγματικά δούλευαν, και δουλειά βρήκαν και δεν πήγαν απέναντι και μου έστελναν και μηνύματα «Νίκο μη στεναχωριέσαι». Εκείνοι που βοήθησα περισσότερο ήταν εκείνοι που με πλήγωσαν και περισσότερο και έλεγαν για μένα τα χειρότερα. Αν δεν υπήρχα εγώ, δεν θα υπήρχαν στο επαγγελματικό γίγνεσθαι και αυτό με έχει πειράξει. Όχι γιατί το έκανα, με έχει πειράξει η αχαριστία. Γιατί εγώ δεν είμαι αχάριστος και όποιος με βοηθάει το εκτιμώ για πάντα. Οπότε, εκείνο με είχε πληγώσει. Και τώρα κάνω καλοσύνες, αλλά είμαι πιο προετοιμασμένος ότι μπορεί αν τα φώτα σβήσουν να μείνω μόνος μου. Τότε δεν ήμουν, νόμιζα ότι όλοι είναι φίλοι μου.
Έχεις αναπτύξει εξαιτίας αυτού που περιέγραψες κάποιου είδους άμυνα για να μη σου συμβεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον;
Θες την αλήθεια; Θα έπρεπε, αλλά δεν έχω κάνει τίποτα. Πιάνω τον εαυτό μου να λέω «Άμα γίνει αυτό; Τότε να σε δω Νίκο που θα είσαι μόνος σου πάλι». Δεν έχω κάνει τίποτα, εύχομαι απλά να μη γίνει… zappit
