Όταν άρχισα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές, με κατεύθυνση τη μουσικοθεραπεία με εξειδίκευση στον αυτισμό, όλα ήταν πρωτόγνωρα για μένα.
Επιστρέφοντας στην Κύπρο άρχισα δειλά-δειλά να δουλεύω με παιδιά προσπαθώντας να τα εξελίξω. Πάντα σε συνεργασία με τους υπόλοιπους θεραπευτές, εκπαιδευτικούς, αλλά και γονείς τους. Τα πράγματα είναι αλλιώτικα από τη θεωρία στην πράξη. Πάντα ήμουν δίπλα τους και θα συνεχίσω να είμαι όταν με χρειάζονται.
Οι συμβουλές μου προς τους γονείς έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μου, αφού πλέον τα παιδιά αυτά έγιναν μέρος της ζωής μου αλλά και της οικογένειάς μου. Το κράτος στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απών, αφού οι θεραπείες αυτών των παιδιών δεν παρέχονται από το κράτος και πολλά παιδιά αποκλείονται από τα επιδόματα.
Η κρατική μηχανή βρήκε ένα τρόπο να αποκλείει παιδιά παραβιάζοντας τη Σύμβαση του ΟΗΕ, βάζοντας ταμπελίτσες στην αναπηρία, «ήπια», «μέτρια», «σοβαρή», «ολική», παραχωρώντας το επίδομα ΜΟΝΟ στις «σοβαρές» και «ολικές» περιπτώσεις. Τα παιδιά με «ήπια» και «μέτρια» αναπηρία, δύο ορολογίες που δεν υπάρχουν στην ιατρική βιβλιογραφία για παιδιά με αυτισμό, απορρίπτονται.
Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εξέλιξη και γι’ αυτό η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να τηρεί και να μην παραβιάζει τη Σύμβαση του ΟΗΕ, στηρίζοντας όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως χωρίς να βρίσκει τεχνάσματα και τρόπους απόρριψής τους.
Στόχος μου η πολιτεία να σταματήσει να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των ατόμων! Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι για όλους! mariakoliou-vouleftikes2021
