2013 και μετά, τούτη η μέρα αφορά ένα και μόνο όνομα. Έναν και μόνο άνθρωπο. Μία και μόνο μάχη.
ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΣΕΪΤΑΝΙΔΗ
Ο Michael Schumacher συνεχίζει να δίνει τον άνισο αγώνα της ανάκαμψης από τον σοβαρό τραυματισμό κάνοντας σκι στο τουριστικό θέρετρο της Μεριμπέλ. Έναν αγώνα που διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών, σε μία άγνωστη για εκείνον πίστα, χωρίς πλέον να εκκινεί ως φαβορί, χωρίς ένα στρατηγό στο pit wall να τον καθοδηγεί για τη μεγάλη ανατροπή.
Όμως δεν μπορεί, Schumacher είναι, δεν έχω πάψει στιγμή να πιστεύω πως θα την πετύχει. Όπως πάντα έκανε.
Όπως μόνο αυτός μπορεί. Τι κι αν πέρασαν τέσσερα χρόνια από εκείνο το χτύπημα, χρόνος πολύς χωρίς καλά μαντάτα. Οι αγώνες της Formula 1 είναι μαραθώνιοι, δεν είναι σπριντ και η καρό σημαία ακόμα δεν έχει πέσει.
Όσο δεν πέφτει, από την καρδιά μας η ελπίδα δεν θα χαθεί. Αρνούμαι να την αφήσω να χαθεί.
Η οικογένεια Schumacher έχει επιλέξει το δρόμο της σιωπής, έχει επιλέξει αυτό το δράμα να το ζει μόνη της και να μη μετατρέψει αυτή την «πτώση» σε ένα reality με εκατομμύρια θεατές. Όσο ο καθένας, έτσι κι εγώ, ειδικά τέτοιες μέρες τρώγομαι, αναρωτιέμαι τι στο καλό να συμβαίνει. Σε τι κατάσταση να είναι ο κορυφαίος οδηγός όλων των εποχών;protothema ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΔΩ
ΚΑΝΤΕ LIKE ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ IN ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
