Ο πατέρας του, ο Παναγιώτης, είχε κάποιες γνώσεις από ενόργανη και, έτσι, σε ηλικία πέντε ετών, ο Λευτέρης βρέθηκε να παίζει με τη μαγνησία (η σκόνη για να μη γλιστρούν τα χέρια στα όργανα). Πρωτομπήκε σε γυμναστήριο στην ηλικία των 5 ετών, όμως είχε περάσει ήδη από το κολυμβητήριο του Πανιωνίου, ενώ κάποια στιγμή είχε εκφράσει την επιθυμία να ασχοληθεί και με το πατινάζ. “Όλα αυτά μέσα στο γυμναστήριο, το τραμπολίνο, το δίζυγο, τα στρώματα, τα είδα τότε σαν έναν μεγάλο παιδότοπο, σαν μια τεράστια παιδική χαρά”, έχει πει ο ίδιος.
Στην ηλικία των 15 ετών όλα άλλαξαν. Στην εφηβεία του έκανε την “επανάστασή” του. Ενώ μέχρι τότε ήταν ιδιαίτερα επιμελής και στα μαθήματά του και στις προπονήσεις του, ξαφνικά σταμάτησε να διαβάζει και παράλληλα ανακοίνωσε στους γονείς του πως δεν θέλει να ξαναπατήσει στο γυμναστήριο και έτσι το 2005 σταμάτησε εντελώς τη γυμναστική.
Όπως δήλωσε σε συνεντεύξεις του αρκετά χρόνια αργότερα ήθελε απλά να ζήσει όσα και οι υπόλοιποι συνομήλικοι του. Ταυτόχρονα, το πρόβλημα με τους αγκώνες του –το οποίο και φοβήθηκε- τον ώθησαν στο να πει μια ημέρα στους γονείς του πως σταματάει.
Άξιο αναφοράς, πως στο Λύκειο υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής και στον κοριτσόκοσμο και στους συμμαθητές του, γεγονός που τον ανέδειξε σε πρόεδρο του 15μελούς. Η υπερκινητικότητά του και η όρεξη του τον ώθησαν στο παρκούρ, που τον βοήθησε να διατηρήσει τη σωματική του κατάσταση.
Γύρω στα 18 αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει στη γυμναστική, καταλήγοντας να κάνει προπονήσεις με τον Δημήτρη Ράφτη (την αρχή οι προπονητές δεν ήθελαν να τον αναλάβουν, αφού θεωρούσαν πως η τρίχρονη απουσία του ήταν καθοριστική). Και κάπου εκεί άρχισε η άνοδος προς την κορυφή.
Με ένα χάλκινο μετάλλιο, το 2010, στο παγκόσμιο κύπελλο της Γάνδης “συστήθηκε” στους διεθνές στερέωμα της ενόργανης. Τα επόμενα δύο χρόνια τον βρίσκουν στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης ωστόσο του λείπει το μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση. Με εξαίρεση το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό του 2011, τα επόμενα χρόνια κύλησαν με πρωτιές σε παγκόσμια κύπελλα αλλά το όνομά του δεν υπήρχε στα μετάλλια των ευρωπαϊκών και των παγκοσμίων πρωταθλημάτων.
Κάπου εκεί λειτούργησε το… μανιάτικο πείσμα του (είναι υπερήφαντος για την καταγωγή του άλλωστε) και έβαλε σαν στόχο να κάνει ένα πρόγραμμα που κανένας κριτής δεν θα μπορούσε να μην του δώσει υψηλή βαθμολογία. Το 2012 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Σόφιας εκτέλεσε στους κρίκους μια πολύ δύσκολη και πρωτότυπη άσκηση, στην οποία η Παγκόσμια Ομοσπονδία Γυμναστικής έδωσε στη συνέχεια το όνομά του. Η άσκηση αυτή αξιολογήθηκε με βαθμό δυσκολίας Ε, δηλαδή 0,50 βαθμούς.
Η υψηλότερη βαθμολογία που έχει λάβει στην καριέρα του είναι οι 16.200 βαθμοί, στο Γκραν Πρι του Σομπατέλι το 2015. Λίγο νωρίτερα, η κορυφαία στοιχηματική εταιρία, “Stoiximan.gr”, ήταν εκείνη που ανέλαβε να τον στηρίξει και όπως έχει δηλώσει αρκετές φορές η βοήθεια της είναι καταλυτική. Μαζί με τον προπονητή των επιτυχιών, Δημήτρη Ράφτη, δούλεψαν, και το 2015 εξελίχθηκε σε “χρυσή” χρονιά για τον πρωταθλητή μας. Δέκα πρωτιές σε 11 εμφανίσεις είχε ο 25χρονος μέχρι να ανέβει στο πόντιουμ για τον τελικό του Παγκοσμίου της Γλασκώβης, στον οποίο μάλιστα αγωνίστηκε και με πρόβλημα στον καρπό!
Από την άλλη πλευρά, όμως, όλη τη χρονιά ερχόταν αντιμέτωπος με δοκιμασίες: κακές συνθήκες προπόνησης σε ένα κρύο γυμναστήριο, παμπάλαια όργανα, οικονομικά προβλήματα και ελάχιστες εβδομάδες πριν από την έναρξη του παγκοσμίου ήρθε και ο θάνατος του αγαπημένου του πατέρα. Ήταν η πρώτη φορά που αγωνίστηκε κάπου χωρίς να τον έχει στο πλευρό του, γι' αυτό και ήταν ιδιαίτερα φορτισμένος συναισθηματικά τη στιγμή της απονομής του χρυσού μεταλλίου, το οποίο του αφιέρωσε. Στο Ρίο πάντως πήγε μαζί τη μητέρα του, γιατί ήθελε να ζήσει από κοντά την προσπάθειά του στον μεγάλο τελικό, ενώ στο Ρίο βρίσκεται και το κορίτσι της ζωής του.newsit ΚΑΝΤΕ LIKE ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ... ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ... ΑΥΡΙΟ
