Συνέντευξη στον Κώστα Κωνσταντίνου και στο Beautiful People
Ακόμα ένα καλοκαίρι που η χώρα ντύνεται στα μαύρα. Οι πυρκαγιές που κατακαίουν τα δάση της Κύπρου σκόρπισαν τον όλεθρο, τον θάνατο και την καταστροφή. Εκατοντάδες αυτοί που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των πυργκαγιών, ανάμεσά τους και ο Μάρκος Πλατρίτης μέλος της Πολιτικής Άμυνα, που από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στο μέτωπο της πυρκαγιάς, η οποία για πέντε και πλέον μέρες κατέστρεφε την Κύπρο. Ο Μάρκος περιγράφει στο Beautiful People όλα όσα βίωσε τις τελευταίες τρεις μέρες από την εθνική τραγωδία της… πύρινης λαίλαπας.
«Υπήρξα ο Β’ τμηματάρχης του Κέντρου Ελέγχου Επιχείρησης της Πολιτικής Άμυνας με τμηματάρχη πρώτων βοηθειών τη Μαρία Ηρακλέους. Δυστυχώς, εγώ και η τμηματάρχης μου ανασύραμε τους δύο τραυματίες και τον έναν νεκρό του βυτιοφόρου και μέχρι το βράδυ εξέπνευσε και ο δεύτερος δασοπυροσβέστης. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε…».
Δύσκολο το έργο
Αυτό που ζήσαμε ήταν η χειρότερη αποστολή που έχω βιώσει μέχρι σήμερα στα τόσα χρόνια που ανήκω στην Πολιτική Άμυνα. Κόλαση οι σκηνές που συναντήσαμε. Φωτιές, αναζωπυρώσεις ανά μισή ώρα. Ήμασταν όλοι κουρασμένοι, άυπνοι. Μπράβο σε όσους πάλεψαν και «πολέμησαν» προκειμένου να σώσουμε την Κύπρο μας….
Το καθήκον
Η Πολιτική Άμυνα, δηλαδή ο διοικητής μας μαζί με τις επίλεκτες ομάδες Έρευνας, Διάσωσης και Πυρόσβεσης, βρισκόταν πάνω στο Κέντρο Συντονισμού από την πρώτη στιγμή που πήρε μεγάλες διαστάσεις η πυρκαγιά. Εμένα προσωπικά με κάλεσαν γα ενίσχυση την Κυριακή, στις 9 το πρωί. Γνώριζα ότι θα πήγαινα στο Κέντρο Συντονισμού στη Γαλάτα για ενίσχυση, αλλά δεν είχα ιδέα τι θα συναντούσα. Είχα φυσικά υπόψη, λόγω εμπειρίας, αλλά δεν πήγε ποτέ ο νους μου ότι πρόκειται για τη χειρότερη καταστροφή στη σύγχρονη ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχω λάβει μέρος σε πάρα πολλές κατασβέσεις αλλά σίγουρα δεν περίμενα πως θα είχε τόσο μεγάλο μέγεθος η εξέλιξη της φωτιάς. Φλόγες που έφθαναν στα 15 μέτρα, πρώτη φορά στη ζωή μου είδα.
Η πρώτη σκέψη
Καθοδόν προς το Κέντρο Συντονισμού της Πολιτικής Άμυνας στη Γαλάτα, έβλεπα τον καπνό στον ορίζοντα να ξεπροβάλλει πίσω από τα βουνά. Οι πρώτες μου σκέψεις ήταν να φθάσω στις εστίες όσο πιο γρήγορα γίνεται. Να κάνω ό,τι χρειαστεί για την πατρίδα μου. Ό,τι χρειάζεται και ό,τι απαιτείται, με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος.
Η μάχη με την κόλαση
Ήταν δύσκολη, με την έννοια ότι μπορούσαμε να την πολεμήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά δεν είχαμε το ανθρώπινο δυναμικό για να το κάνουμε, σε διάφορες εστίες. Μόλις σβήναμε τη μια, άρχιζε η άλλη και πήγαινε λέγοντας. Μια μόνο ομάδα μπορεί να έσβησε 30 φωτιές και 20 αναζωπυρώσεις πριν να γίνει η αλλαγή βάρδιας. Ήταν μια κόλαση εκεί πάνω. Παλεύαμε με την κόλαση...
Ήταν νεκρός ο Άντρος Σοφοκλέους
Έχω επτά χρόνια στην επίλεκτη ομάδα Έρευνας, Διάσωσης και Πυρόσβεσης της Πολιτικής Άμυνας. Ήμουν στο Μαρί, στις μεγάλες φωτιές του Κουρίου στη Λεμεσό και σε πολλά άλλα. Έχουν δει απίστευτα τα μάτια μου και έχω βιώσει αμέτρητες λύπες και συναισθήματα με την ομάδα μου. Τίποτα δεν με σοκάρει πια. Το πιο λυπηρό όμως ήταν τη στιγμή που έκλεισα τα μάτια του ήρωα Ανδρέα Σοφοκλέους. Ήταν ήδη νεκρός, αν και προσπάθησα...
Περήφανος, αλλά ποτέ ξανά
Δεν υπάρχει χώρος στην καρδιά μας για προσωπική περηφάνια σε αυτή τη δουλειά που κάνουμε. Σήμερα είμαι πολύ περήφανος που ανήκω στην Πολιτική Άμυνα και μου δίνεται η ευκαιρία να συνδράμω σε αυτό το πολύ δύσκολο έργο, όμως μετά από κάθε επεισόδιο, μετά από κάθε αποστολή, υπάρχει γενική ανασκόπηση στο πώς θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου καλύτερα. Τι θα άλλαζα, τι πήγε λάθος για να το διορθώσω και να μην ξανασυμβεί την επόμενη φορά.. Όσο για την επιτυχία της συγκεκριμένης αποστολής, μπορώ να πω ότι η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι μοιραία, αλλά είναι το θάρρος να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε και που μετράει.
Μακάρι να έχω έναν τόσο ένδοξο θάνατο
Είμαι συνειδητοποιημένο άτομο. Δεν με ενδιαφέρει ο θάνατος, όσο δεν ενδιέφερε τον 18χρονο Ευαγόρα Παλληκαρίδη ή τους 18χρονους διδύμους Μιλτιάδη και Χριστάκη Χριστοφόρου, ή τους ήρωες δασοφύλακες Αντρέα Σοφοκλέους και Μάριο Αριστοτέλους. Είμαστε άλλη πάστα ανθρώπων εμείς. Εννοείται πως δεν συγκρίνω τον εαυτό μου με αυτούς τους ήρωες, αλλά θα σου παραδεχθώ ένα μυστικό. Τους ζηλεύω που πέθαναν ήρωες στο καθήκον για την πατρίδα μας. Μακάρι να έχω και εγώ έναν τόσο ένδοξο θάνατο. Γιατί απλώς αξίζει να πεθάνεις για την πατρίδα σου. Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος.
Οι εικόνες, προτεραιότητά μας
Δεν βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή στη μεταφορά με τους ιερείς, αλλά η προστασία των εικόνων είναι υψίστης σημασίας και προτεραιότητας.
Ανθρώπινο πνεύμα και θάρρος
Φυσικά παίζει ρόλο το συναίσθημα και πόσο μάχιμος είναι ο καθένας μας. Κάθε άνθρωπος στο βουνό αυτές τις μέρες έδειξε απίστευτο ανθρώπινο πνεύμα και θάρρος. Το συναίσθημα ειδικά, μπορεί μερικές φορές να αποδειχτεί καθοριστικό. Να είναι ο παράγοντας που θα σε σπρώξει να επιβιώσεις μέσα από δύσκολες αντίξοες συνθήκες. Είμαι σίγουρος ότι όλοι ανέκαθεν μάθαμε πράγματα για τον εαυτό μας τις τελευταίες μέρες που δεν γνωρίζαμε. Και ανακαλύψαμε δυνάμεις που αντλούσαν από μέσα μας και τις οποίες δεν γνωρίζαμε πως είχαμε. ΚΑΝΤΕ LIKE ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ... ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ... ΑΥΡΙΟ
