Η τρικυμία για τη φετινή συμμετοχή της Ελλάδας στο διαγωνισμό είχε αρχίσει από τον Φεβρουάριο, όταν δημοσιεύματα ανέφεραν πως θα επιλεγεί ένα άγνωστο συγκρότημα, ονόματι Europond, προσωπική επιλογή του προέδρου της ΕΡΤ, Διονύση Τσακνή. Στη συνέχεια, το συγκρότημα… βαπτίστηκε σε Argo και πλασαρίστηκε με απευθείας ανάθεση. Με απευθείας ανάθεση, βέβαια, είχαν επιλεγεί και μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού που στείλαμε στην Eurovision στο παρελθόν, όπως ο Σάκης Ρουβάς, η Έλενα Παπαρίζου και η Άννα Βίσση, μόνο που τότε οι υπεύθυνοι της ΕΡΤ ζήτησαν τη γνώμη του κόσμου για το τραγούδι. Μάλλον ο κ. Τσακνής, μουσικός όντας, ήταν σίγουρος για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, το οποίο θεώρησε και άξιο να φέρει το «χρίσμα» μιας ολόκληρης χώρας…
Αφού μας σέρβιραν το «Utopian Land» σε μία άκρως ανοργάνωτη συνέντευξη Τύπου όπου… απαγορεύτηκε στους δημοσιογράφους να κάνουν ερωτήσεις (το ζήσαμε κι αυτό!), η τρικυμία συνεχίστηκε με την ανύπαρκτη προώθηση του τραγουδιού στο Εξωτερικό, το κοινό του οποίου είναι αυτό που θα ψήφιζε. Και μπορεί λεφτά για promo tour να μην υπάρχουν (σεβαστό), ωστόσο, εκεί στην Αγία Παρασκευή μάλλον αγνοούν και το ότι ζούμε στην εποχή των social media, με τα οποία ακόμα και παγκοσμίου βεληνεκούς καλλιτέχνες κάνουν θαύματα. Μέχρι και το εγχώριο κοινό γύρισε εξαρχής την πλάτη στο τραγούδι (άραγε εκεί στο Ραδιομέγαρο άρεσε σε όλους;), κάτι που φάνηκε και στα ποσοστά τηλεθέασης του ημιτελικού, τα χαμηλότερα των τελευταίων ετών!
Κάπως έτσι, η Ελλάδα πήγε στη Στοκχόλμη ως ο φτωχός συγγενής, με ερασιτέχνες (μεταξύ των οποίων μία... κομμώτρια και ένας γυψαδόρος!) στη σκηνή ενός διαγωνισμού στον οποίο εδώ και 36 χρόνια γράφει τη δική της ιστορία, έχοντας μάλιστα κατακτήσει την κορυφή και φιλοξενήσει τη διοργάνωση. Ο άκρατος ερασιτεχνισμός νίκησε ακόμα και τον επαγγελματισμό της χορογράφου Μαρίας Λυραράκη, που προσπάθησε να δώσει στο «Utopian Land» έστω μία «πινελιά» αξιοπρεπούς εμφάνισης.
Μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων τηλεθεατών και χιλιάδων θεατών, δείξαμε ένα άγνωστο συγκρότημα με άθλια ρούχα, φιλοδοξώντας να αποσπάσουμε ψήφους με μία λύρα, ένα νταούλι ωσάν αυτά με τα οποία θα χόρευαν προεκλογικά οι αγορές, κινήσεις από πυρρίχιο και ποντιακή διάλεκτο. Και… τσακώνικα να τραγουδούσαν, πάλι δεν θα είχαμε λόγο να νιώσουμε για τρία λεπτά εθνικά υπερήφανοι και το αποτέλεσμα πάλι το ίδιο θα ήταν. Και να σκεφτείς ότι την ίδια ώρα, ο Ρώσος εκπρόσωπος πλασάρεται ως το απόλυτο φαβορί για τη νίκη, με ένα τραγούδι σε μουσική Δημήτρη Κοντόπουλου και σε σκηνική επιμέλεια Φωκά Ευαγγελινού! Αλλά ποιοί είναι αυτοί οι τύποι για να μιλήσουν μαζί τους οι καλλιτεχνικοί εγκέφαλοι της ΕΡΤ, που μόλις πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων το πιο επιτυχημένο εμπορικά πρόγραμμά της;
Ο αποκλεισμός από τον τελικό, για πρώτη φορά από το 2004 οπότε και εφαρμόζεται το σύστημα των ημιτελικών, δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι «μυρίζει» αποχή της Ελλάδας από την Eurovision του χρόνου, με πρόσχημα τη φετινή αποτυχία, που είναι εξ’ ολοκλήρου ευθύνη κάποιων φαεινών εγκεφάλων στο Ραδιομέγαρο.
Πριν βιαστείς να πεις «καλύτερα, ας τελειώνει το πανηγυράκι!», ένα θα πω και μ’ αυτό θα κλείσω: εγώ και χιλιάδες άλλοι Έλληνες, καθώς και εκατομμύρια ανθρώπων στην Ευρώπη, την Αυστραλία και την Κίνα όπου προβάλλεται η Eurovision, το αγαπάμε το «πανηγυράκι». Και είναι τόσο… «πανηγυράκι», που φέτος θα ανέβει στη σκηνή του ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ! Αλλά, ποιός είναι αυτός μπροστά στους μαικήνες της Τέχνης και του Πολιτισμού που κάθονται αναπαυτικά στις δερμάτινες καρέκλες της ΕΡΤ;
Βαγγέλης Θεοδώρου - star
