Το κλάμα που έχουν μελετήσει οι ερευνητές δεν είναι όποιο κι όποιο, αλλά το συναισθηματικό, δηλαδή αυτό που απορρέει από συγκίνηση, θλίψη, χαρά και κάθε είδους συναίσθημα. Ο δρ Βίνγκερχοετς, που θεωρείται παγκοσμίως αυθεντία στο συναισθηματικό κλάμα, και οι συνεργάτες του ζήτησαν από περισσότερους από 5.000 εθελοντές από 37 χώρες του κόσμου να απαντήσουν σε ερωτήματα για τις συναισθηματικές αντιδράσεις τους, που συμπεριλάμβαναν πόσο συχνά κλαίνε, για ποιους λόγους και επί πόση ώρα. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, οι γυναίκες κλαίνε 30 έως 64 φορές τον χρόνο (οι άντρες 6 έως 17 φορές) και επί περισσότερη ώρα από τους άντρες (6 λεπτά την φορά κατά μέσον όρο έναντι 2-3 λεπτών στους άντρες).Συνολικά, το 90% των ανδρών δήλωσαν ότι ούτε κατά διάνοιαν υπερβαίνει το κλάμα τους σε διάρκεια τα 15 λεπτά, με το 66% να δηλώνουν πως διαρκεί λιγότερο από 5’. Αν και το αντίστοιχο ποσοστό στις γυναίκες είναι παραπλήσιο (91% είπαν πως δεν κλαίνε πάνω από 15 λεπτά), μόνο το 43% είπαν ότι σταματούν το κλάμα σε λιγότερο από 5 λεπτά. Την μισή ώρα κλάματος, εξάλλου, φτάνουν διπλάσιες γυναίκες απ’ ό,τι άντρες (11% έναντι 5%), ενώ διπλάσιες είναι και όσες κλαίνε από μισή έως μία ώρα, καθώς και όσες υπερβαίνουν την ώρα. Ένας από τους λόγους είναι η ανατροφή, απαντούν οι επιστήμονες.
Ει μη τι άλλο, το κλάμα δεν ταιριάζει στο στερεότυπο του άντρα και γενιές ολόκληρες έχουν γαλουχηθεί (ενίοτε από την… νεογνική ηλικία) με το «οι άντρες δεν κλαίνε». Αυτή, όμως, είναι μονάχα η μία εξήγηση για τη διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα, κατά τον δρα Βίνγκερχοετς. Ρόλο ως φαίνεται παίζει και το γεγονός ότι οι άντρες είναι βιολογικώς σχεδιασμένοι να κλαίνε λιγότερο.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι έχουν μεγαλύτερους δακρυϊκούς πόρους στα μάτια τους, με αποτέλεσμα αυτοί να γεμίζουν με δάκρυα και να «υπερχειλίζουν» πιο δύσκολα απ’ ό,τι στις γυναίκες (η υπερχείλιση αυτή είναι τα δάκρυα που βλέπουμε). Και μετά, είναι οι διαφορές στις ορμόνες.
Η κύρια ορμόνη του ανδρικού φύλου, η τεστοστερόνη, αναστέλλει το κλάμα, γράφει ο δρ Βίνγκερχοετς στο βιβλίο του «Why Only Humans Weep» (θα μπορούσε να μεταφραστεί «Γιατί κλαίνε μόνο οι άνθρωποι»), που κυκλοφόρησε πριν από λίγα χρόνια. Ίσως γι’ αυτό γίνονται ευσυγκίνητοι οι άντρες με καρκίνο του προστάτη οι οποίοι παίρνουν αντιανδρογόνα, δηλαδή φάρμακα που μειώνουν τα επίπεδα της τεστοστερόνης στο αίμα τους, λέει. Καθοριστικός είναι επίσης ο ρόλος μιας ορμόνης, που οι γυναίκες διαθέτουν σε επίπεδα κατά 60% υψηλότερα απ’ ό,τι ο μέσος άντρας: της προλακτίνης. Όταν οι επιστήμονες ανέλυσαν την χημική σύσταση των συναισθηματικών δακρύων και την συνέκριναν με την σύσταση των ερεθιστικών δακρύων (τα δάκρυα οφείλονταν στην ύπαρξη καπνού στον χώρο του πειράματος), εντόπισαν στα συναισθηματικά δάκρυα προλακτίνη – και η προλακτίνη παράγεται από μια δομή του εγκεφάλου που λέγεται υπόφυση και σχετίζεται με τα συναισθήματα. Και σαν να μην έφταναν όλ’ αυτά, πολλές (αν όχι οι περισσότερες) γυναίκες λατρεύουν τις κοινωνικές ταινίες ή/και την αισθηματική λογοτεχνία, που συχνά-πυκνά γεννούν κατακλυσμιαία συναισθήματα. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα καθίσετε με την καλή σας για να δείτε την ιστορία του πιο πιστού σκύλου στον κόσμο, του «Χάτσι» (πρωταγωνιστούν ο Ρίτσαρντ Γκιρ και η Τζόαν Άλεν), μην απορήσετε αν την δείτε να πλαντάζει στο κλάμα. Αν μη τι άλλο, αν πιστέψουμε το περιοδικό «Esquire», και εσείς έχετε ταινίες που πλημμυρίζουν με δάκρυα τα μάτια σας – ίσως τη «Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν», την «Τελευταία Έξοδο: Ρίτα Χέιγουορθ» ή ακόμα και το «Μπέιμπ: το μικρό γουρουνάκι στην μεγάλη πόλη»…perierga ΚΑΝΤΕ LIKE ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ... ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ... ΑΥΡΙΟ
